Marcel van Hooijdonk: De man achter de ondernemer

Marcel, waarom heb jij voor vastgoed gekozen?

“Het past goed bij me”, vertelt hij. “Mijn carrière is begonnen in mijn studententijd, toen ik nog scheikunde studeerde. Ik ben scheikunde gaan studeren omdat ik het simpelweg enorm leuk vond om te experimenteren met glazen kolven en chemicaliën. Het daagde me intellectueel uit. Echter, de functies die voort kunnen komen uit zo’n opleiding trokken me niet. Veel afgestudeerden van de opleiding kregen een leidinggevende functie, maar dat is niks voor mij. Ik werk liever zelfstandig dan in een groep. In vastgoed kan ik individueel floreren. Dat vind ik fijn.”

Waar haalde jij toen je begon jouw inspiratie vandaan?

“Er waren altijd wel grote namen waar ik respect voor had. Hun succes sprak me aan. ‘Dat wil ik ook!’, dacht ik wanneer ik hen zag. Ik was vastberaden om zelf net zo succesvol te worden. De directeur van Rabobank zei destijds tegen me: “Niet doen joh, tegen die grote namen kun je niet op.” Het leuke is dat ik zijn ongelijk heb bewezen. Ik ben inmiddels groter dan hen. Dat geeft me toch wel net wat extra voldoening”, vertelt hij trots.

Wat kan jou irriteren?

“Uitspraken van Lodewijk Asscher”, zegt Marcel direct. “Hij is bang dat robots onze banen afpakken. Dat is een belachelijke angst als je het mij vraagt. In dit tijdperk zijn robots juist onze enige kans om werkgelegenheid in Nederland te behouden c.q. terug te laten keren! Robots zorgen voor een grotere productie en creëren werkgelegenheid. Als wij de kans niet grijpen om hier gebruik van te maken, staat er een lange rij anderen te wachten die dit wel doen, op loonkosten gaan we het toch niet winnen van opkomende economieën als China en Vietnam. Aan zulke ondoordachte uitspraken kan ik me mateloos ergeren.”

Je vertelde dat je scheikunde hebt gestudeerd. Gebruik je jouw wetenschappelijke manier van denken nog wel eens?

“Ja, zeker. Ik vind het leuk om me te verdiepen in onderwerpen. Bij het bestuderen van regelgeving of opstellen van belangrijke documenten komt de analist in mij naar boven. Zo kan ik bijvoorbeeld de bouwregelgeving tot in de kleinste details uitspitten. Vaak weet ik de regels beter dan degenen die ze moeten handhaven. Ik ben nieuwsgierig en duik graag diep in de dingen die ik doe. In wetenschap is dit niet anders.”

Mis je scheikunde wel eens?

“Ja, soms wel. De proefjes mis ik, het experimenteren. De vastgoedwereld is totaal anders dan de scheikundewereld. Helaas is het moeilijk om echt iets op te bouwen in scheikunde. Zoals ik al zei, resulteert zo’n studie vaak in een leidinggevende functie. Daar zit ik niet op te wachten.”

Heb je nog wel eens contact met scheikundigen van jouw opleiding?

“We hebben een oud studieclubje. Vrienden van mijn opleiding zijn directeuren of vertegenwoordigers van grote bedrijven en fabrieken geworden. Ik vind het altijd weer leuk om ze te zien en het te hebben over waar we uiteindelijk allemaal terecht zijn gekomen.”

Waar zou jij persoonlijk nog in willen groeien?

“Dat hangt eigenlijk meteen weer samen met mijn werk. Ik zou graag meer willen investeren in monumentale panden. Wanneer ik door een stad loop kan ik vol bewondering kijken naar mooie panden, die bepalend zijn voor de sfeer van een stad. Wanneer ik zo’n pand bezit ben ik trots. Het maakt in dat geval niet zoveel uit of anderen het ook mooi vinden. Ik uit die trots in mezelf.”

Waar komt de behoefte vandaan; om die trots zo klein te houden, voor jezelf?

“Ik houd niet van opscheppen. Ik denk dat het uiten van trots als snel als opschepperig over kan komen. Ik haal genoeg voldoening uit wat ik weet dat ik heb en uit wat ik weet dat ik doe.”

Veel mensen hebben een mening over je, en niet altijd positief. Wat doet dat met jou?

“Ik vind het vervelend, maar ik kan het steeds beter naast me neerleggen. Gelukkig zijn mijn kinderen nog iets te jong om er veel van mee te krijgen en mijn vrouw is een taaie op dat vlak. Zij kan er wel goed tegen. Mijn vrienden vinden het wel erg vervelend voor me. Mijn strategie is om het naast me neer te leggen. Ik probeer me er niet teveel van aan te trekken.”

Hoe bewaak je de balans tussen werk en privé?

“Eigenlijk niet”, vertelt hij met een grijns. “Ik vind werk zo leuk… dat ik er eigenlijk gewoon dag en nacht mee door ga. Een werkdag sluit ik niet zomaar af. Ook ‘s nachts kan ik nog nadenken over onderhandelingen of panden die op mijn verlanglijstje staan. Voor mijn omgeving kan dit soms wel lastig zijn.”

Als je zoveel met je werk bezig bent, waar haal jij dan ontspanning uit?

“Ik doe graag aan denksport. Dat houdt me scherp, maar tegelijkertijd zorgt het voor ontspanning. Ook kijk ik heel graag voetbal. Van jongs af aan zit de voorliefde voor voetbal er al in. Ik ga dan ook naar elke thuiswedstrijd van NAC. Wanneer ik echter een wedstrijd op tv kijk, moet hij wel écht spannend zijn. Anders kan ik het niet laten om toch nog wat werk gerelateerde dingen tussendoor te doen.”

Hoe typeer jij jezelf buiten je werk?

“Als een eenling. Ik heb een brede, maar vaste kring mensen om me heen. Dat is altijd al zo geweest.”

Ben jij als ondernemer anders dan in je vriendengroep?

“Zeker, maar dat lijkt me niet meer dan logisch. Met vrienden wil je gewoon lekker een biertje drinken en leuke gesprekken hebben, terwijl het bij werk om onderhandelen gaat. In mijn professie kan ik enorm genieten van het onderhandelen, maar ik ben zeker geen ‘onderhandelaar’ in mijn vriendengroep.”

Waar word jij als persoon heel blij van?

“Een lege snelweg of een avondje NAC. Ook vind ik het heerlijk om bij de openhaard te zitten. Ik denk dat je mij het gelukkigst kan maken met ‘simpele ontspanning’. Weinig poespas. Dat maakt me gelukkig.”